Juve-Milan: Organize Mahalle Kavgasi

Ciro Ferrara ve Leonardo'ya "ben olsam sunu yapardim" diyebilecegim cok az sey var bu macla ilgili. Iki takim da cok rijit taktiksel organizasyonla birbirini oynatmadi. Futbolun dogrulari (yer tutma, alan daraltma, bosa kacma) oyuncularin kapasiteleri yettigince uygulandi. Ozellikle Juventus sahaya inanilmaz bir istah yansitti. Topu alan Milan'lilar bazen tekbir sesleriyla formalarina ayet baglayarak depar atan 4 Juventus'luya maruz kaldi. Chiellini izbandutundan feyz alinarak yapilan faulle karisik sert mudehalelerle Milan'a topla oynama sansi pek taninmadi. Yaklasik 30 tane acik sarilik faul seyretmisimdir herhalde.

Serie A 2000'lerin skandallariyla piyasa degerini cok kaybetti. Disardan sinirli sayida yetenek getirebiliyorlar (Diego, Ronaldinho). Joga Bonito'su zaten sinirli olan lig ancak yildiz bolluguyla seyredilebilir kiliniyor ve su anda ciddi bir acik var. Tek forveti Boriello, bekleri comez olan bir Milan fazla guzellik sunamadi. Ayni sekilde Diego harici Ziya Dogan takimini andiran Juventus da hucumda farklilik yaratamadi. Zidane'in bu ligin zirve noktasinda tutunup puan tablosuna ciddi etki yapmasini daha da takdir ettim. Top oynama sansi yok, arada denk gelirse tek pas yapabiliyorsunuz o kadar, onda da top ayaktan ciktiktan sonra tekme yemegi goze alirsaniz. Barca'da leblebi gibi atan ciroz Pedro Serie A'da 3 macta bir sakatlanir.


Mac organize mahelle kavgasi seklinde gelisti. Hirs, fiziksel kalite ve direnc sahanin her yerinde vardi. Topu kendi yari alaninda 5 m ileri goturebilmek icin Pirlo'nun 3 kisi arasindan topuk pasi vermesi gerekti ornegin. Amerikan spor organizasyonlarinda mantikli/mantiksiz binlerce istatistik verilir. Keske Italyan rejisine ben de boyle sacma isteklerde bulunabilsem. Top mac icinde 10 m dikine kac kere surulmustur acaba? Tahminim 10 defayi zor gectigidir kaleci degajlari haric. Bir de bunu Manisa-GS, BJK-FB maclariyla kiyaslamak isterim. Zannediyorum ligler arasindaki karakter farkini aciklayabilir bu istatistik.

Antrenorlerin kariyerlerinin basinda olmasina ragmen Ranieri'den, Hector Cuper'den asagi kalir yanlari oldugunu dusunmuyorum. Buyuk Italyan takimlarinin oyun karakteri hocaya bakmaksizin sahaya yansitilani belirliyor. Zaten Gattuso'ya dur desen durmaz, veya Ambrosini'ye sakin ol evlat desen deget isine bak der. Mustafa Denizli gibi olur olmaz fantezilere de kacmiyorlar, onun icin ahkam kesmek icin kasmak gerekiyor. Belki 35. dakikada dili disari cikan Beckham'i disari alirdim. Gerci birsey farketmezdi cunku yerine girecek adam yoktu. Milan'li bir yedek oyuncunun Mehmet Sedef'ten fazlasi olmasi gerekir ve net bir sekilde Arsene hocanin attigi en buyuk kazik olan Flamini'de bu yok.


Leonardo'nun "bu takimin ilaci Beckham, alirsak bizi kimse tutamaz" demediginden eminim. Artik pazarlama stratejisi mi, isim yapma araci midir nedir bilemem ama ust duzey bir takimda isi yok bu adamin. 1990'daki Riza Calimbay'in 2010'daki Beckham'dan tip harici eksigi varsa soyleyin. Karisi muhtemelen daha iyi yemek yapiyordur, onun icin fazlasi bile var diyebilirim.

Neticede 3 gol olma olasiliginin can egrisinde 6 sigmanin otesinde oldugu macta dandik yollardan da olsa topun cizgiyi gectigine sahit olduk. Ileri bolgede oyunu domine edecek yetenek/fizik kombinasyonuna sahip tek oyuncusu Seedorf'un oynamamasina ragmen atilan 3 centik ancak balla aciklanir. Makine duzenindeki Juve savunmasi, duran toplarda orta saha oyuncularinin bidonluklarina maruz kalmasa 900 dakika gol yemeyecek gibiydi. Deplasmanda alinan farkli galibiyeti surdurulebilir bir oyunun meyvesi degil, istatiksel bir anormallik olarak algiladim. Sahsi gozlemim kadro ve hoca sabit kalirsa Juve'nin ligi Milan'in ustunde bitirecegidir.

Macin en guzel hareketi Dida'nin eliyle takim arkadasinin kucuk diline attigi 50 m'lik toptu. Diger 89 dakika 57 sn'den aklimda sadece kan, ter ve Ronaldinho'nun disleri kaldi.